Είναι αστείο ότι μερικές φορές παλεύουμε για την επίλυση ενός προβλήματος και επενδύουμε απίστευτο κόπο, χρόνο και χρήμα για αυτό, για να ανακαλύψουμε στην πορεία έναν “μαγικό” τρόπο που τα λύνει όλα στο άψε-σβήσε!
Αυτό είναι και το επιμύθιο της ιστορίας της NASA, στην οποία οι μεγαλύτεροι φωστήρες της στρώθηκαν κάτω για να λύσουν ένα μεγάλο πρόβλημα που είχαν στην ανάπτυξη ενός σχετικά πρόσφατου σχεδίου τους, την κατασκευή του πυραύλου Ares I. Μπορεί τελικά το σχέδιο να ματαιώθηκε, καθώς ήταν στα πλαίσια του ευρύτερου project Constellation που δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα λόγω περικοπών, αλλά οι τεχνολογίες και η γνώση που βγήκε είναι πάντα ένα τεράστιο κεφάλαιο.
Συγκεκριμένα τώρα, το πρόβλημα ήταν ότι η ισχύς ώσης του πυραύλου προξενούσε πολύ έντονες δονήσεις στο θάλαμο διακυβέρνησης, στο βαθμό που ο κοσμοναύτης δεν μπορούσε να διαβάσει τα απεικονιζόμενα στις οθόνες του σκάφους. Κάπου εκεί άρχισαν να εκπονούνται πολύπλοκα και ιδιαίτερα περίτεχνα και ευφυή σχέδια και μηχανισμοί απορρόφησης των κραδασμών, είτε με τη βοήθεια αποσβεστικών υλικών και ελατηρίων, ή με τη βοήθεια ενεργητικών μηχανισμών που κινούσαν το κάθισμα του πιλότου σε αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που προκαλούσε ο κραδασμός.
Αφού δοκιμάστηκαν διάφορα τέτοια συστήματα και αποδείχθηκε ότι ναι μεν κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν εξαφανίζουν το πρόβλημα, ένας τεχνικός είχε μια πολύ απλούστερη και σχεδόν ανέξοδη ιδέα: φτιάχνοντας ένα απλό κύκλωμα παρεμβολής στο σήμα εικόνας, ένας αισθητήρας μετρούσε τη συχνότητα των δονήσεων και μετά με την ίδια συχνότητα (συγκεκριμένα 12Hz), διέκοπτε την εικόνα τη στιγμή του κραδασμού. Το αποτέλεσμα: ο πιλότος μπορούσε πλέον να διαβάσει άψογα το κείμενο και χωρίς να προστεθούν μηχανισμοί που θα προσέθεταν στο βάρος της καμπίνας, καταναλώνοντας μάλιστα και σημαντική ενέργεια από το σκάφος! Τελικά οι απλούστερες λύσεις είναι και οι καλύτερες!
Πηγή : unregistered.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου