Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ

«….Η ΝΗΣΤΕΙΑ είναι άλλος ένας τρόπος για να εκλείψει ο διχασμός μεταξύ ουρανού και γης. Είναι ένας τρόπος να αναγνωρίσουμε την καταστροφή που επέρχεται, όταν η πραγματικότητα  κατακερματίζεται από την ψευδή πνευματικότητα.
Οι πρώτοι ασκητές εκτιμούσαν πολύ τη νηστεία. Το ίδιο και οι σημερινοί. Πράγματι, ακόμη και οι λαϊκοί, στην Ορθοδοξία, αγωνίζονται να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της νηστείας, απέχοντας από τα γαλακτοκομικά και το κρέας σχεδόν τον μισό χρόνο. Ίσως πρόκειται για ια υποσυνείδητη προσπάθεια να συμφιλιώσουν το μισό αυτό του έτους με το άλλο μισό, τον εκκοσμικευμένο χρόνο, με τον ιερό χρόνο της αιωνιότητος….

Η νηστεία υπαινίσσεται μια αίσθηση ελευθερίας. Νηστεύοντας βρίσκω ένα τρόπο να Μάη θέλω ή να θέλω λιγότερα και να αναγνωρίζω τις ανάγκες των άλλων. Απέχοντας από ορισμένες τροφές, δεν τιμωρώ τον εαυτό μου αλλά, αντιθέτως, αποδίδω αξία σε όλα τα είδη των τροφών. Επιπλέον , νηστεία σημαίνει εγρήγορση. Προσέχοντας κάθε τι που κάνω, τι τρώω και πόσα πράγματα κατέχω, αποτιμώ ορθότερα το γεγονός ότι κάποιοι υποφέρουν και συγχρόνως εκτιμώ πόση αξία έχει να μοιράζομαι τα αγαθά μου. Η νηστεία περιλαμβάνει τη διαδικασία να σηκώνω τον πόνο και να τον μεταμορφώνω σε ανανεούμενη ελπίδα. Εν τέλει, συνεπάγεται ότι εστιάζω σε αυτό που αληθινά έχει σημασία. Δίνω προτεραιότητα σε ό ,τι όντως αξίζει και υιοθετώ στάση υπευθυνότητας και πρόθυμης ανταπόκρισης.

Πράγματι, η νηστεία υπογραμμίζει την αξία και την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου και κάθε πράγματος. Οι πνευματικές μου αισθήσεις σταδιακά ολοένα και εκλεπτύνονται και με βοηθούν να κατανοήσω που πρέπει να αναπαύεται η καρδιά μου. Η νηστεία ξεκινά ως μορφή υπακοής από ορισμένα αγαθά, όταν όμως κατανοήσω από τι πρέπει να απελευθερωθώ, ταυτοχρόνως συνειδητοποιώ τι πρέπει να κρατήσω.

Με τη νηστεία δεν αρνούμαι τον κόσμο, αλλά τον αγκαλιάζω, τον βλέπω υπό το πρίσμα μιας άλλης, διαφορετικής, μυστικής ή μυστηριακής προοπτικής. Είναι έκφραση αγάπης και οικτιρμών. Η ίδια πειθαρχία που διέπει τη νηστεία θα πρέπει να χαρακτηρίζει και τους λόγους μας (σιωπή) και τις πράξεις μας (φιλανθρωπία) και τις σχέσεις μας (καθαρότητα).

Η θυσία και η διακονία στην πνευματική ζωή ταυτίζονται. Η νηστεία έναν σκοπό έχει: να συναντήσουμε το μυστήριο. Οι σοφοί κάτοικοι της ερήμου της Αιγύπτου είχαν κατανοήσει αυτή την αλήθεια.

Ο Αββάς Ποιμήν έλεγε :

« εάν βρίσκονται μαζί τρεις άνθρωποι, και ο ένας ησυχάζει καλώς, ζει δηλ. μακριά από τους ανθρώπους, προσευχόμενος αδιαλείπτως, ο άλλος είναι άρρωστος και ευχαριστεί το Θεό, και ο τρίτος υπηρετεί τους ανθρώπους με καθαρό λογισμό, χωρίς υπερηφάνεια και υστεροβουλία, και οι τρεις ασκούν την ίδια εργασία».

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/02/blog-post_5850.html#ixzz1nD3ZS4wU